Α.Π. 929/2004 [Σύμβαση έργου. Αντιπροσώπευση και εντολή. Βάρος αποδείξεως. Διδάγματα κοινής πείρας.]
Σύμβαση αντιπροσώπευσης και εντολής. Από το άρθρο 211 Α.Κ. συνάγεται ότι, για να ενεργήσει η δήλωση βουλήσεως αμέσως υπέρ και κατά του αντιπροσωπευομένου, πρέπει ο αντιπρόσωπος να επιχειρήσει τη δικαιοπραξία στο όνομα εκείνου, καθιστώντας, έως τη σύναψη της δικαιοπραξίας, αντιληπτό στον τρίτο, με τον οποίο επιχειρείται η δικαιοπραξία, ότι η από τη δικαιοπραξία ενέργεια θα παραχθεί όχι για τον εαυτό του, αλλά για τον αντιπροσωπευόμενο, αδιαφόρως αν η περί τούτου δήλωση του αντιπροσώπου είναι ρητή ή συνάγεται από τις διαγνωστές στον τρίτο περιστάσεις. Αν δεν μπορεί να διαγνωστεί ότι κάποιος ενεργεί στο όνομα άλλου, τότε, κατ’ εφαρμογή του θεσπιζόμενου στο άρθρο 212 ΑΚ ειδικού ερμηνευτικού κανόνα, θεωρείται αυτός ότι ενεργεί στο δικό του όνομα. Βάρος αποδείξεως στον πρώτο και δεύτερο βαθμό (527 Κ.Πολ.Δ.). Στην περίπτωση που εναχθεί από τρίτον, φέρει το βάρος απόδειξης ύπαρξης της αντιπροσώπευσης. Διδάγματα κοινής πείρας. Από το άρθρο 559 αριθ.1 εδ. β΄ Κ.Πολ.Δ., συνάγεται, ότι δεν δημιουργείται λόγος αναιρέσεως αν το δικαστήριο της ουσίας παρέβη δίδαγμα της κοινής πείρας, με τη χρησιμοποίησή του ή με την εσφαλμένη χρησιμοποίησή του, εφόσον το δίδαγμα αφορά την εκτίμηση αποδείξεων.
